De verdeling tussen mannelijke en vrouwelijke gamers wordt steeds gelijker. In sommige landen zijn er zelfs al meer vrouwelijke dan mannelijke gamers. Maar wanneer we naar de mainstream game media kijken, zien we nog steeds vooral artikelen die gericht zijn op mannelijke lezers. Hoe komt dit?
We zullen maar meteen een open deur intrappen: de game media worden gedomineerd door mannen. Je hoeft maar aan enkele Nederlandse mainstream game media te denken, en je snapt het al: zelfs de titels van deze media leggen de nadruk op kracht en mannelijkheid. De berichtgeving komt vaak onder hetzelfde lot te lijden, waarbij de mannelijke insteek prominent op de voorgrond staat.
Deze mannelijke insteek komt naar voren in de selectie van onderwerpen en games waar over gesproken wordt (voornamelijk actievolle AAA-titels), de tone of voice van het medium en zelfs het gekozen woordgebruik: alles om zo goed mogelijk aan te sluiten op al die hordes mannelijke gamers. Maar een grote groep wordt vergeten: de andere helft, oftewel de vrouwelijke gamers. De doorsnee vrouwelijke lezer zit niet te wachten op onderbroekenhumor, onnodig gepraat over geslachtsorganen en seksistische opvattingen tegenover vrouwen. Hierdoor vallen deze vrouwelijke lezers buiten de boot.
Ter illustratie: een ieder die de mainstream game media ook maar een beetje volgt, heeft ze wel eens langs zien komen. De lijstjes met de meest ‘sexy babes’ in games. Wat je echter nooit ziet, is een lijstje met de meest sexy mannen in games. Waarom niet? Er zijn sowieso veel meer mannen in games te vinden, dus zo’n lijstje zou eigenlijk best makkelijk te maken zijn. En wij kunnen zo een aantal mooie mannen opnoemen. Dit is slechts één voorbeeld, maar het laat goed zien waar de focus ligt: de (heteroseksuele) mannelijke lezer.
De stand van zaken in de gamejournalistiek
Er zijn verschillende redenen te geven voor deze mannelijke dominantie in de game media, die allemaal deels met elkaar samenhangen. Zo waren om te beginnen de eerste onderzoekers en ontwikkelaars van videogames mannelijk. Het waren vervolgens ook vooral mannen die begonnen te werken als gamejournalisten, aangezien gamen destijds vooral een mannelijke hobby was. Hierdoor werden de redacties in de loop der jaren vooral gevuld door mannen, die schreven over een op mannen gerichte activiteit voor een specifieke doelgroep, namelijk gamers. Ook deze doelgroep was in eerste instantie voornamelijk mannelijk.
Destijds weinig redenen dus, om de berichtgeving ook op vrouwen in te steken. Het probleem is alleen dat er een grote verandering heeft plaatsgevonden in de game-industrie waardoor nu ongeveer net zoveel vrouwen als mannen gamen, maar dat de media hier te weinig in mee zijn gegaan. Deze schrijven nog steeds vanuit het perspectief dat mannen de dominante groep zijn in de game-industrie en dat ze dat ook zullen blijven. Aangezien mannen altijd de meerderheid in de videogamewereld hebben gevormd, is hun dominantie simpelweg ‘de manier waarop dingen gaan’ en worden er weinig vraagtekens gezet bij deze gang van zaken. Dit is het begrip ‘hegemonic masculinity’ in een notendop, dat vaak gebruikt wordt om de dominante positie van de man in de maatschappij uit te leggen.
Actie, poep en seks voeren de boventoon
Natuurlijk zijn er ook genoeg andere redenen te noemen voor de mannelijke insteek van de gamejournalistiek. Zeker niet onbelangrijk is het seksisme dat nog steeds volop aanwezig is in de game-industrie. Hier gaan we later deze week dieper op in, wanneer het derde en laatste deel van deze serie achtergrondartikelen online komt. Voor nu slaan we dit grote probleem even over, en gaan we in het kort dieper in op de eerder genoemde mannelijke toon van de berichtgeving.
Wellicht vraag je je af wat dit precies inhoudt of zie je het probleem niet echt. De eerder genoemde lijstjes waarin de waarde van vrouwen verminderd wordt tot niets meer dan een lustobject, zijn niet zeldzaam. Onderwerpen als seks en andere onderbroekenhumor (waarbij ‘poep’ verrassend vaak tevoorschijn komt) komen frequent voor: wellicht erg leuk voor de mannen, maar vrouwen zitten hier niet op te wachten. Bovendien wordt er vooral geschreven over de grote, actievolle AAA-titels, zoals Battlefield, Call of Duty, GTA en natuurlijk FIFA. Indie games en games waarin emotie, verkenning of narratie de boventoon voeren, oftewel games die over het algemeen geliefd zijn onder vrouwen, worden amper belicht. Maar dat zijn natuurlijk ook geen ‘echte games’ in de ogen van menig ‘echte gamer’.
Genderneutrale media bieden hoop
Nu betekent dit gelukkig niet dat elk mainstream medium op het gebied van games alleen maar over seks, actie, poep en babes schrijft. Er zijn ook media te vinden met een meer neutrale toon, die hun (recente) berichtgeving insteken op een breder publiek. Voorbeelden daarvan zijn websites als Kotaku en GameSpot. Het lijkt erop dat verschillende mainstream media langzamerhand door beginnen te krijgen dat een groot deel van hun publiek uit vrouwen bestaat. Om ervoor te zorgen dat deze vrouwen niet afgestoten worden, zal de berichtgeving anders ingestoken moeten worden.
Toch komt het nog te vaak voor dat media geen rekening houden met hun vrouwelijke lezers. Hetzelfde zien we terug in de game-industrie in zijn geheel, die zich nog weinig bewust lijkt te zijn van het grote aantal vrouwen dat games speelt. Benieuwd geworden? Later deze week gaan we daar dieper op in, dus houd GamerGIRL in de gaten.
